اخترشناسان ستاره‌ی نزدیکی پیدا کرده‌اند که نمونه‌ای از خورشید جوان است
خورشید، تنها ستاره‌ی منظومه‌‌ی شمسی حدود 4.6 میلیارد سال سن دارد که این تخمین از طریق مشاهدات ستارگان شبیه خورشید و همچنین از ستارگان دیگری که جرم مشابه خورشید دارند، بدست آمده است. نتایج نشان می‌دهد که خورشید در طول زمان گرمتر شده و در حدود 5 میلیارد سال بعد به یک ستاره غول سرخ تبدیل می‌شود و به حیات خود به عنوان یک کوتوله سفید پایان می‌دهد. اما سوال‌های زیادی در مورد سیر تحولات خورشید وجود دارد که هنوز جوابی برای آنها نداریم.
- میزان فعالیت خورشید در دوره جوانی چقدر بود؟
- میلیاردها سال پیش کدام یک از ویژگی‌های خورشید جوان باعث شکل‌گیری حیات بر روی زمین شد؟
اگر ماشین زمان داشتیم، می‌توانستیم به گذشته‌های دور سفر کرده و از نزدیک خورشید جوان را مشاهده کنیم. اما از آنجا که این موضوع امکان پذیر نیست، می‌توانیم روش بهتری را جایگزین نماییم. یکی از راهکارها اینست که به دنبال ستاره‌های جوانی باشید که از نظر اندازه و ترکیب بسیار شبیه خورشید هستند و دیگر اینکه می‌توانید از تصاویر زبانههای خورشیدی استفاده کنید. این روش در مورد ستاره‌های قدیمی جواب داده است. به عنوان مثال می‌توان به ستاره‌ی همزاد خورشید در صورت فلکی بزغاله به نام HIP 102152 یا HD 197027 اشاره کرد که حدود 4 میلیارد سال از خورشید ما پیرتر و در فاصله 250 سال نوری از خورشید واقع شده است. نتایج نشان می‌دهد این ستاره بسیار شبیه به خورشید است زیرا دما، گرانش سطحی و ریز تلاطم‌های تقریباً مشابه خورشید دارد. به همین سبب آن را به عنوان قلوی بزرگتر خورشید معرفی می‌کنند.
در حال حاضر تیمی در حال تحقیق بر روی یک ستاره همزاد خورشیدی جوان معروف به نام kappa-1 Ceti در محدوده‌ی صورت فلکی نهنگ است که تنها 30 سال نوری از ما فاصله دارد. سرعت بالای چرخش این ستاره برابر با تقریباً هر 9 روز یکبار ، نشان‌دهنده‌ی جوان‌بودن آن است. این ستاره‌ی رشته‌ی اصلی از دهه 1940 مورد مطالعه قرار گرفته که از نظر جرم و عناصر فلزی بسیار شبیه خورشید است، اما تنها 600 میلیون سال قدمت دارد و بر اساس رده‌ی طیفی (G5 V) ، رنگ ستاره زرد است. در این تحقیق، دانشمندان داده‌های رصدیِ kappa-1 Ceti را با مدل‌های تکاملی خورشیدی ادغام کردند. از این‌رو، آنها می‌توانند پیش‌بینی‌هایی در مورد نحوه عملکرد خورشید در سن مشابه داشته باشند. بر اساس این مدل، به احتمال زیاد خورشید سه برابر سریعتر از اکنون می‌چرخید و میدان مغناطیسی بسیار قوی‌تری داشت و زبانههای خورشیدی و ذرات پرانرژی بیشتری از خود ساطع می‌کرد.
« نکته جالب درباره خورشید در بازه‌ی سنی حدود 600 میلیون سال سن این است که زندگی بر روی زمین برای اولین بار در همین دوران ظاهر شد.» کشف دانستنی‌های خورشید در این سن می‌تواند سرنخ‌هایی در مورد چگونگی شکل‌گیری حیات زمینی به ما بدهد که بسیار شگفت‌انگیز است. از آنجا که میدان مغناطیسی زمین در آن زمان ضعیف‌تر بود، زبانههای خورشیدی و پرتاب تاج از سطح خورشید جوان، زمین را بیشتر از امروز در معرض ذرات پرانرژی قرار می‌داد. این ذرات می‌توانند به شکل‌گیری مولکول‌های پیچیده در زمین کمک کنند. اگر چنین باشد، ستاره‌ی خورشید جوان فعال می‌تواند نقشی اساسی در شکل‌گیری حیات داشته باشد.
این دستاوردها به تیم تحقیقاتی این امید را می‌دهد که داده‌ها را از سایر ستارگان شبیه خورشید در سنین مختلف جمع‌آوری کنند و همچنین با مشاهدات بیشتر، قادر خواهند بود مدل خود را به درستی تنظیم کرده و تاریخ دقیق‌تری از خورشید بدست آورند.
